[vc_row][vc_column width=”2/3″]

[/vc_column][vc_column width=”1/3″ css=”.vc_custom_1570199837401{padding-right: 20px !important;padding-left: 20px !important;}”][ultimate_heading main_heading=”Demeter” heading_tag=”h3″ main_heading_margin=”margin-bottom:20px;”][/ultimate_heading][vc_column_text]

Demeter była jednym z pradawnych bóstw przyrody, boginią płodności ziemi, urodzaju, ziemi uprawnej, zbóż, rolnictwa. Nazywano ją „panią ziarna”, „panią zbóż”.

Według Teogonii Hezjoda Demeter była drugim dzieckiem Kronosa i Rei. Jej braćmi byli Zeus, Hades i Posejdon, siostrami Hestia i Hera, córką Kora (Persefona). Po urodzeniu została połknięta przez swego ojca, który według przepowiedni miał zostać pozbawiony władzy przez swojego potomka. Po tym, jak matka Demeter – Reja – podała Kronosowi napój wymiotny, Kronos wypluł połknięte potomstwo. Demeter została uwolniona przedostatnia. Była kochanką swojego brata Zeusa. Z tego związku urodziła się Persefona.

Hymn Do Demeter z VII wieku p.n.e. zawiera opis porwania Persefony przez Hadesa i odzyskanie jej przez Demeter. Persefona została uprowadzona za przyzwoleniem Zeusa, jej ojca, przez swego wuja podczas zabawy z córkami Okeanosa (Oceanu). Prawdę o porwaniu wyjawił zrozpaczonej matce Helios, bóg słońca. Obrażona Demeter udała się do Eleusis, gdzie została przyjęta w pałacu Keleusa. Będąc w żałobie, przestała troszczyć się o urodzaje zbóż. Ziemię nawiedziła klęska głodu i ludzie zaprzestali składania ofiar bogom. Zeus nakazał Hadesowi zwracać matce Persefonę na sześć miesięcy w ciągu roku. Gdy córka powracała, uradowana Demeter przyozdabiała ziemię kwiatami, rozpoczynała się wiosna. Gdy Persefona musiała powracać do małżonka, na znak żałoby życie na ziemi zamierało.

Według jednego z opowiadań do Demeter zalecał się Posejdon. Bogini zamieniła się w klacz, żeby uniknąć zalotów. Posejdon jednak pokrył ją, przybierając postać ogiera. Z tego związku bogini urodziła konia Arejona i córkę Despojnę.

Demeter była przedstawiana jako poważna kobieta z wieńcem kłosów na głowie. W ręku trzymała sierp, pochodnię lub kosz owoców. Bogini poświęcone były kłosy, mak, złotogłów, żuraw. W ofierze składano jej zazwyczaj krowę, miód lub owoce.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column]

[/vc_column][/vc_row]